Eén keer geen reservering gedaan voor de koffie en stomtoevallig is dit restaurant ongelukkig met twintig fotografen die koffie willen om 10.00 uur. En om 13.00 uur zijn we ook niet welkom.

Afin, een enkeling scoort nog net een kopje en de rest moet op pad zonder cafeïne-shot. Wilma doet de aftrap en geeft nog wat tips voor de diverse opties. Dit zijn er dusdanig veel dat zij zelf heeft besloten de mogelijkheden van de Blauwe Kamer uit te nutten door haar volledige uitrusting mee te nemen in een bolderkar. Helaas is hier geen beeldmateriaal van…

De negentien anderen lopen wat gewoontjes met soms maar één camera, één objectief en geen statief het gebied in. Er is veel variatie. Bloeiende meidoorns, soms te midden van een ruïne, soms in het vrije veld omringd door boterbloemen. De paden regelmatig omzoomd met flinke struiken, heesters en een enkele boom. Dichtbij de waterpartijen is het drassig. Verder is de grond ondanks het waterrijke gebied, behoorlijk droog. De Galloways zijn redelijk ver weg, de vogels ook maar een telelens biedt uitkomst. Passeren op de lange smalle brug richting de vogelhut, behangen met grote fotorugtassen, vraagt even wat aandacht. De schoorsteen van de steenfabriek met de voormalige bakovens heeft haar eigen aantrekkingskracht. De rivier ook. Het is een mooi gebied om te wandelen en te fotograferen. Tegen de eindtijd bevindt een groot deel van de leden zich op het verhoogde panoramapunt. Alleen Wim loopt nog beneden in het veld zijn laatste foto te maken. Intussen afspraak gemaakt in een ander etablissement. We treffen de andere leden bij de parkeerplaats. Na kort overleg gaat een deel huiswaarts. De resterende vijftien fotografen steken per veerpont de Nederrijn over naar het restaurant. We krijgen wederom een aparte ruimte, worden snel bediend en lunchen heerlijk. Misschien komt het doordat dít restaurant in Gelderland staat en het andere in Utrecht….? Terugtocht met hetzelfde veerpont en een andere veerman. We zijn het eens; het was weer een goede dag