De laatste activiteit voor de zomervakantie gaat naar Wildpark Anholter Schweiz. Ik zie een kruising tussen een park en een dierentuin. Niet alle wild hier is wild begrijp ik. Het is dan ook een volgroeide aangelegde tuin in de vorm van een groot landschapspark waarin diverse inheemse dieren in hun natuurlijke omgeving – de biotoop – leven.

Versnaperingen zoals ijsco-wagentjes ontbreken – gelukkig – langs de paden. De snoepautomaten voor bijvoorbeeld de ezels worden uitgelegd door de betreffende dieren zelf. Achteraf gezien had ik dáár mijn beelden moeten maken.

De opdracht om in de ogen van het dier de emotie te laten weerspiegelen breidt zich snel uit naar de hele houding van een dier zie ik later op de site. Logisch natuurlijk. Rest de vraag of het een hineininterpretierung is.

We slingeren ons gedeeltelijk in groepjes over de paden. Het Schweizer Häuschen midden in het meer is niet meer toegankelijk voor de gewone bezoeker. Aan de rand, voor eenieder beschikbaar, ligt een modern restaurant. Eten en drinken is ouderwets goed. Pinbetaling is geen probleem, gelieve wel voor minimaal € 10,- te consumeren dan. We toveren munt- en papiergeld tevoorschijn.

Nu, 130 jaar ná aanleg, zou prins Leopold misschien wat verwonderd maar vermoedelijk ook goedkeurend kijken naar wat er uit zijn primaire initiatief is voorgekomen.

Medefotografen zijn vaak uitgerust met telezoomlenzen. Mijn 85 mm prime is mogelijk geschikter om hen te fotograferen dan de beestenboel.

Zaterdag 2 september gaan we weer op pad!

Tekst en beeld: Marjo